Ben Yalnız Bir Adamım

BEN YALNIZ BİR ADAMIM

Yalnız bir adamım ben

Dingin denizler

Kıyısız sahiller

Gemisiz limanlar benim

Terk edilmiş köhne

Balıkçı kulübeleri

Dik yamaçlarda

Kanadı kırık uçurtmalar benim

Sıvası dökülmüş evlerde

Boyasız, boş odalar benim

Sessiz, sakin sokaklar

Soğuk kaldırımlar benim

Herkes tanır beni bu şehirde

Ama kimse sormaz

Derdin nedir, yaran nerede

Yalnız bir adamım ben

Gittiğim yollar tozlu ve ırak,

Elimi attığım her dal kuru

Yürüdüğüm yollar dikenli

Döndüğüm her köşede

Bin bir tuzak,

Ruhumda hep hicran

Güneşse ufkumdan çok uzak.

Uykuları çoktan unutmuş

Yalnız bir adamım ben

Geç saatlerde akrep

Akrep tek dostum

Ondan gözlerimdeki fersiz bakışlar.

Gündüzleri unuttum,

Kaç zamandır güneşe hasret

Bir yanım.

Biliyorum haykırışlarım boş,

Ne kadar çırpınsam faydasız

Karanlıkta kayboluyor

Çünkü sözlerim

Yalnız bir adamım ben

Hayata bakışım farklı

Kitaplardır benim arkadaşım

Dostluk ateşini yakışım farklı

Üşüdüğümde onlara sığınır

Onlara yakınlaşırım

Yalnızlığımı onlarla paylaşırım

Yalnız bir adamım ben

Yüreğimde insan sevgisi

Özde, ta derinde yaralarım

Elimde halimi anlayanım

Dert ortağım, yazanım.

Başucumda, dostum kitaplarım

Zihnimde hep yaradanım,

Allah’ım

Ben yalnız bir adamım.

- Yaşar SALDIK 28.12.1996 17:38 -