Kitap Hakkında:
Yazar:
Ben Mikaelsen
Adı: Petey
Çevirmen:
Aslı Anar
Sayfa
Sayısı: 269
Ebat:
14X20 cm
Yayınevi:
Beyaz Balina Yayınları
Yazar Hakkında:
Yazar
hakkında fazla bir bilgi bulamasamda Wikipedia’da çevirebildiğim kadarıyla aşağıdaki
bilgileri edinebildim.
Danimarak’lı
bir misyoner’in oğlu olarak 1952 yılında Bolivya La Paz’da doğdu. Uzun bir
müddet okula gönderilmedi. 13 yaşına geldiğinde ailesiyle birlikte Amerika’ya
taşındı. Minnesota’da kendi kendine yüzme ve dalış öğrendi bunun yanı sıra uçuş
dersleri aldı. Concordia Kolji’nde ve Bemidji Devlet Üniversite’nde öğrenim
gördü.
2010
yılınada ölümüne kadar 26 yıl boyunca Buffy ismini verdiği 750 kiloluk bir
Amerikan siyah ayıyı evinde besledi. 1984 yılından bu yana eşi Connie ile
birlikte yaşamakta ve kitap yazmaya devam etmekte. Diğer eserleri ise Kırmızı
Gece, Ağaç Kız, Berta ve Girolamo’dır.
Arka Kapaktan:
Sevgi,
inanç ve dostluk üzerine sımsıcak bir hikâye…
Beyin
felciyle doğup doktorların yanlış teşhisleri sonucu zihinsel engelli kabul
edilen Petey, iki yaşındayken ailesi tarafından, akıl hastanesine gönderilmek
üzere terk edilir. Ufacık yaşında terk edilse de hayata sımsıkı tutunur Petey.
Ailesi ondan vazgeçmiştir belki ama o, hayattan vazgeçmez. Yeni evinde şartlar
ne kadar ağır olursa olsun mutlu olmak için bir neden bulmakta hiç mi hiç
zorlanmaz. Ve bu özelliğiyle etrafındaki herkesi kendine hayran bırakır.
Mevsimler
değişir, yıllar geçer; Petey büyür, yaşlanır… Dostları istemeyerek de olsa onu
birer birer terk eder. Petey de bir daha incinmemek için artık kimseyle
arkadaşlık etmek istemez. Ta ki gönderildiği huzurevinde Trevor Ladd adındaki
bir çocukla tanışana dek. Çok geçmeden ayrılmaz iki dost olan bu küçük çocuk ve
yaşlı adamın birbirlerinden öğrenecekleri çok şey vardır.
(Tanıtım
Bülteninden)
Kitabın Analizi &
Yorumum:
Petey
Bezay Balina Yayınları’ndan okuduğum ikinci kitap oluyor. Daha evvel “Kırık
Çömlek Parçası” adlı kitabı okumuştum. Her ikisi de 8-9 yaş üstü çocuk kitapları
sınıfına girse de ben 47 yaş :) olarak okudum kitabı. Bence kitabı herkes ama
herkes okumalı. Her insanın alacağı dersler var.
Beyaz Balina Yayınları’nın satış listesindeki
eserleri her biri birbirinden değerli eğitici kitaplarla dolu doğrusu sırası
gelmişken söylemek, hakkını vermek lazım diye düşünüyorum.
1920
yılında bir ailenin evinde büyük bir heyecan vardır. Zira bebekleri olacaktır.
Doğum anı gelip çatar ve kadın bir erkek çocuk dünyaya getirir.
Kadın
heyecan ve merak içerisinde bebeğini kucağına aldığında bacakları ve kolları
çarpık çurpuk, bakışları garip, ağzında dili yamuk yumuk garip bir bebek görür.
Kadının
tüm heyecanı bir anda yerini korku ve endişeye bırakır. Çiftimiz iki yıl
boyunca Petey ismini verdikleri bebeklerini doktorlara götürürler, fakat
konulan teşhis spastik özürlüdür.
Kader
Petey’e acımasız bir oyun oynar, zira doktorlar kendisine yanlış teşhis
koymuşlardır aslında. O beyin felçli bir bebek olarak doğmuştur. Aslında her şeyi algılayabilen fakat konuşup
hareketlerle tepki veremeyen birisidir.
Anne ve babası toplumun rahatsız bakışlarından bunalınca istemeyerek de
olsa bebeklerini Warm Spring Akıl Hastanesi’ne bırakırlar.
Hastanede
Esteban isimli hastabakıcı Petey’le ilgilenirken onun spastik olmadığını, her
şeyi algılayıp anladığını fark eder. Bu bilgisini başhemşireye söylediğinde
sert bir tepkiyle karşılaşır ve hastaneden başka bir bahane öne sürülerek
kovulur zavallı. Aslında asıl sebep gerçeği söylemesidir. Petey kaderine terk
edilmiş bir vaziyette 12 yıl boyunca bu hastanenin çocuk bölümünde kaldıktan
sonra yetişkinler bölümüne nakledilir. Burada genç Calvinle tanışır.
Calvin’le
çok sıkı arkadaş olurlar. Birbirlerini çok iyi anlamaktadırlar. Seneler gelip
geçse de hastane koğuşunda yaşama mahkum Petey’in yaşama sevincinden bir şey
eksiltmez ve Petey periler kadar güzel bir melek kadar iyi kalpli hasta
bakıcıyla arkadaş olur. Hatta bunda çekinecek bir şey yok Petey ona âşık olur.
Sonra melek kalpli hastabakıcı da bir şekilde hastaneden ayrılmak zorunda
kalır. Yerine gelen yaşlı hasta bakıcı kendisine alaka gösterir ve onunla da
iyi arkadaş olur. Onun
Yaşlılıktan
emekliye ayrılması sırdaşı Calvin’in de kısa müddet sonra başka bir kasabaya
nakledilmesi ise kahramanımız için tam yıkım olur. Ailesi onu 2 yaşında terk
etmiş, arkadaş olduğu tüm insanları ise istemeden tek tek kaybetmiştir. Artık
bunalıma girmiştir, hiç kimseyle arkadaş olmak istememektedir.
Çok
geçmeden Petey’de başka bir şehirde bulunan huzur evine nakledilir. Elli yaşını
geçmiş olan Petey’i bu huzur evinde neyin beklediğini ise ancak Allah bilir…
Evet
gerçek yaşamdan alınmış olan hikaye böyle sürüp gidiyor. Sürüp gidiyor derken hikâyenin
sonu harbiden sürprizlere, duygu seline gebe…
Yazar
iyi bir iş çıkartmış diyebilirim. Bunu yetişkinler için yazmış olsaydı belki de
acıyı, duygusallığı, Petey’in genç ve güzel hasta bakıcıya beslediği aşkı çok
farklı kelimelerle daha yoğun bir biçimde aktarırdı diye düşünüyorum. Oysaki
yazar bunu çocukları düşünerek yazdığı için kitabı yetişkinler okurken kitapla
ilgili eksik anlatım ve verilemeyen, ifade edilemeyen bir şeyler olduğunu
düşünebilir. Ama ben yazarla hemfikirim.
Kitabın
sonlarındaki bölümde ise alenen ağladım. Kendimi sıktım, dayanmaya çalıştım ama
kalbim tekledi ve nihayet verdim coşkuyu arkadaş :) ne yani erkek olabilirim
ama bende insanım. Petey bu kadar acıya nasıl göğüs gerebildi hayret… Şaştım
kaldım doğrusu… Azim, yaşama sevinci ve ibretlik derslerle dolu bir kitabı
bitirmenin burukluğunu hala içimde gitgellerle yaşıyorum.
Söyleyecek
başka söz bulamıyorum. Kitaptan birkaç söz her şeyi ifade ediyor diye
düşünüyorum. ALIN OKUYUN…
“Öyle
görünüyor ki insanlar dostlarını kaybedince var olma nedenlerini kaybediyor.”
“Hepimiz
doğduğumuz andan itibaren ölüyoruz. Yaşamak, o yüzden bu kadar önemli.”
