Yine Olmadı

18 Haziran günü aynı başlıkla "yine olmadı" diye yazmıştım.
Bugün yine başlığım "yine olmadı." Bu gidişle daha çook yine olmadılar yazacağım galiba.

Evet, maalesef yine olmadı. Hep son dakikalarda ahlar vahlar, tühlerle kahroluyoruz. Bu kaderimiz mi bilemiyorum. Yaşım elliye dayandı hala şöyle ağız tadıyla rahat bir milli maç izleyemiyorum.

Dün akşamki İzlanda - Türkiye maçında olduğu gibi hep ilk yarının sonlarında ya da 90. dakikada gol yiyoruz. Olmuyor yazık, hem de ne yazık. Söyleyecek söz bulamıyorum. 

Son Avrupa Şampiyonası sonrasında futbolcusundan, teknik direktörüne kadar herkes birilerine gelip hesap soracaklardı. Oysa ki işlerini yapacaklarına, kapalı kapılar ardında çelik çomak oynuyorlar sonra da birilerinden hesap soracağım efendim diyorlar.
Peki dünkü maçın ardından kim bu aziz Türk Milletine hesap verecek. Ben de bir vatandaş ve spor sever olarak soruyorum. Hadi cevap verin bakalım hesap soracaklar.
Sizler 22 kişisiniz bizler 80 milyonuz. 

Doğru dürüst bir pozisyonumuz bile yok. Yazıklar olsun demiyorum. Anlamazsınız ki. 
Sonuç ortada. Akşam kahrolduğumuz İzlanda – Türkiye milli futbol maçı. Nüfusu 335 bin olan İzlanda’yı  80 milyon nüfusu olan Türkiye olarak eze eze yenmemiz gerekirken, her maçta ezile ezile yeniliyoruz.  İnsanlarımız artık milli maçları izlemez, takip etmez oldu. Nerdeyse futboldan nefret eder hale geldik.

Sorunların giderilmesi ve çözümleri konusunda yapılması gerekenleri her spor kanalında İzlanda’yı analiz eden spor adamları zaten uzun uzun anlatıyorlar. O sebeple burada benim de anlatmama gerek yok.

Ama şunu söyleyebilirim ki 2 milyon nüfuslu bir ilimizde sadece 2 tane yüzme havuzu varsa, 40 bin nüfuslu bir semtte hiçbir tane futbol sahası yoksa, okullarda beden eğitimi derslerinde çocuklarımızın büyük bölümü spor kompleksi olmadığından yağ satarım bal satarım ve mendil kapmaca oynuyorlarsa fazla söze gerek yok.

SONUÇ DÜN AKŞAM OLDUĞU GİBİ: 

TÜH YİNE OLMADI...