Bende Kapalı Hava Sendromu Var

Yağmuru sevdiğim bir gerçek. Ama bu gerçek, kışa âşık olduğum anlamına da gelmez. Yağmuru severim evet ama kapalı, ruh bunaltan, yürek daraltan gri havayı asla, sevemedim.  Bu renksiz, bıçak gibi kesen soğuk bir havaysa ve şuan içinde bulunduğum ortam gibi on gündür tek bir anında güneşi görememişsem düşünün benim ya da benim gibi diğer insanların halini. Durumları pek elem verici, acı ve ızdırap doludur.

Evet, sakin sakin yağan yağmuru, yağmurun altında yürüyüş yapmayı severim. Ama ben her şeye rağmen yaz insanıyım, masmavi gökyüzünü, pırıl pırıl güneşli havayı severim; onunla ruhum aydınlanır, yüreğim kıpır kıpır canlanır, hayat bulur coşarım. Çocuklar gibi şen olurum. İçim içime sığmaz, yapacak bir şeyler arar, kendi kendime iş yaratırım.

Ünlü şairimiz Cahit Sıtkı Tarancı “ Güneşe Ait Çocuk” adlı şu şiirinde sanki beni anlatmış.

....
....

Güneşe kavuşabilmek için çocuk, 

Gündüzün boş yere çırpınır durur.

Nihayet, nihayet geceleyin çocuk,

Koynunda güneşle beraber uyur.

Lakin dediğim gibi yurdumuzun her tarafı şu sırlar kara kışa teslim olmuş durumda.

Güney sahillerinde sağanak yağmur günlerdir devam ederken, yurdun iç, batı, kuzey ve doğu kesimleri yoğun kar yağışına teslim olmuş durumda. Sabah ve akşam saatlerinde şiddetini giderek arttıran kar yağışı geceyle birlikte tipiye dönüşmekte. Karayollarında ulaşım güçlükle yapılabilirken, maalesef hava ulaşımında durma noktasına kadar gelmiş durumda. Hatta uzun zamandır Atatürk Havalimanı’nın kapandığı anlara tanıklık dahi ettik.

Okulların kötü hava şartlarından dolayı yurdun büyük bölümünde tatil edildiği; buna en çok ta çocuklar sevindiler tabii ki :) yüzlerce köy yolunun kapandığı, şehirde yaşamını sürdüren insanların evden işlerine – işten evlerine ulaşmakta güçlük çektikleri, karayollarında zincirleme kazaların meydana geldiği, kırsal kesimlerde çobanlar gibi dışarıda çalışmak zorunda kalanların donarak hayatını kaybettiği kötü bir şubat geçirmekteyiz.

Bu olumsuzlukların uzun süre daha devam etmesi bazı insanlarda kış depresyonu denilen rahatsızlığı tetikleyecektir. Tamamen mevsimsel olarak yaşanan bu rahatsızlık kısa bir izahatla ruhsal çöküntü olarak adlandırılabilir.Bu duruma düşmemek için içinde bulunduğumuz şartların geçici olduğunu, kışın kışlığını yapacağını ve her mevsimin ayrı güzellikleri olduğunu kabullenmemiz gerekecek. Kalın kıyafetler giyinerek çocuklarımızla birlikte etkinlikte bulunmak; kartopu oynamak, kardan adam yapmak ve ayrıca eş veya arkadaşlarımızla kısa yürüyüşlere çıkmak belki de sosyal etkinliğimizin artmasına ve yüzeyselleşen insani ilişkilerimizin pozitif yönde gelişmesine de vesile olacaktır.