Yağmur ve Özlem

Yaklaşık on gündür kısa aralıklarla da olsa devam eden yağmur, bir anda beni çocukluğuma götürdü doğrusu. Son yıllarda yağmura olan özlemim tarif edilemez boyuta ulaşmıştı. Yağan bu yağmurla bu özlemimin nispeten dindiğini söyleyebilirim. 

Çoğu insan yağmuru istemez. Ben yağmuru severim. Yağmurda adeta kendimi buluyorum. Sanki eksik olan bir yanımı tamamlıyor. Yağmurun sesinde mi desem, onun o eşsiz kokusunda mı desem tarif edemediğim, çıkartamadığım bir tanışıklık hissediyorum. Her bir damlasının toprakla buluşmasında kendimle, ruhumla bütünleştiğini hissediyor, yaşamımın anlam kazandığının farkına varıyorum.

Bilmiyorum, her neyse, nedense yinede tam tarif edemiyorum. 

Ama bir şeyi biliyorum ki, ben yağmuru seviyorum…