Şiir :Çocuklar Gördüm

  :) 

 :) :)

Yaşarken ben ne insanlar gördüm

Kıskanç, hırs küpü, karnı dar

Şeytan gibi kibirli, tilki kadar sinsi

Bir o kadar da kindar...

Ben ne insanlar gördüm:

Hamuru çöplük, sözü yalan

Ben ne insanlar gördüm

Kalbi kör, riyada boğulan.

Oysa ben çocuklar da gördüm..

Ama ne çocuklar gördüm,

Ruhu sabah güneşi kadar aydınlık,

Umutları gökyüzü kadar mavi;

Ben ne çocuklar gördüm,

Sevgileri Ilgaz kadar ulvi...

Ben öyle çocuklar gördüm ki

Gözleri ışıl ışıl, baktıkça

Umutlara umut ekleyen

Ben öyle çocuklar gördüm,

Tez canlı, canlara can yükleyen

Asalet dolu iffetli, ay yüzlü

pırıl pırıl ASEL'imi gördüm.

Kimi zaman

Akşam güneşi kadar huzur dolu,

Kimi zaman deniz hırçınlığında

Dalga dalga saçlı

Yakışıklı yağız, hanlar hanı

DENİZHAN'ımı gördüm.

Ben ne çocuklar gördüm:

Fırat gibi coşkulu ve hayat dolu,

Babayiğit, onurlu, yusuf yüzlü

Mert EFE'mi gördüm.

Ben ne çocuklar gördüm

Başımı çevirdiğimde

Van Gölü kadar huzurlu,

Kuşlar gibi cıvıl cıvıl

İBRAHİM'imi gördüm.

İşte ben şen şakrak,

Mutlu, neşeli ve hayat dolu

Çukurova gibi güzel yürekli,

Alınları pak, melek ruhlu

Çocuklar gördüm...

Yasar SALDIK 15 Haz'18 –